Oh ja, dames en heren, i confess: ik stam uit het pre-e-mailtijdperk. Als tiener was ik een verwoed brievenschrijver. Aan elk kampje hield ik minstens 3 pennenvriendinnen over. Brieven geschreven op wc-papier, omslagen gemaakt uit posters van de Joepie, volledige brieven in spiegelschrift, … been there, done that. Avonden lang zat ik achter mijn bureauke enveloppen te versieren en vol te tekenen.
De post verkocht toen nog postzegels van alle mogelijke waarden. Ik zie me nog altijd staan in het postkantoortje van ons dorp, bladeren door het dikke boek met postzegels. Voor 12 frank postzegels kiezen… Feest! “Er is weer een nieuwe reeks, mooi hé,” postbode Jan (die zelf achter het loket zat als zijn ronde gedaan was) kende me maar al te goed.
Eh ben oui, ik stuur tegenwoordig ook meestal snelle e-cards en Facebook-wensen, maar er gaan toch ook regelmatig échte wenskaarten de deur uit. En ja, dan moét ik de enveloppe wat opvrolijken… De volautomatische sorteermachines van bpost kunnen er misschien niet mee lachen, maar de postbodes vast wel!